Sigurður Haraldsson

Stefnir í að sjóðskerfið líði undir lok!

Með sama áframhaldi þá verður ekki mikið eftir af sjóðakerfi okkar eftir nokkur ár! Væri ég alveg til í að fá að fjárfesta í gulli fyrir sömu upphæðir og færu í lífeyrissjóðinn sem ég geymdi síðan í bankahólfi án aðkomu einhverja stjórnenda sem gera lítið annað en hirða ofurlaunin sýn og áhættufjárfesta!

	Neikvæð ávöxtun erlendra eigna
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Flokkur: Bloggar | 26.10.2010 | 08:21 | Facebook

Athugasemdir

Það er einmitt vegna svona skoðana sem við þurfum að hafa lífeyrissjóði. Í fyrsta lagi verð á gulli fjarri því að vera tryggt og þótt það sé hátt í augnablikinu þá getur það fallið í verði (og hefur fallið í verði) eins og annað. Í öðru lagi, þessu tengt, þá er það einmitt vegna svona viðhorfa að við þurfum að hafa kunnáttumenn til að stýra lífeyrissjóðunum. Þeir hafa vissulega tapað fé að undanförnu, eins og allir fjárfestar, en ef fólk úti í bæ eins og ég og þú sæjum um þetta þá hefði tapið orðið miklu meira. Í þriðja lagi þá myndum ég og þú ekki geyma gullið heldur eyða því í annað. Reynslan sýnir nefnilega að "frjáls" lífeyrissöfnun gegnur ekki upp nema samfélagið sé reiðubúið til að láta fólk sæta ábyrgð gerða sinna og láta skussana éta það sem úti frýs þegar það kemur á eftirlaunaaldurinn. Þetta hefur komið hvað berlegast í ljós nú þegar allskyns snillingar hafa viljað neyða lífeyrissjóðina til að skera niður lán sem þeir hafa veitt til sjóðsfélaga og skerða þannig lífeyrinn til núverandi og tilvonandi lífeyrisþega. Það á sem sagt að éta sparnaðinn núna strax, fremur en að geyma hann til framtíðar. Þannig hefði víst líka farið um gullið okkar í bankahólfinu -- eins og aukalífeyrissparnað stórs hluta Íslendinga sem hefur verið notaður til greiða neysluskuldir fyrri ára.

Pétur (IP-tala skráð) 26.10.2010 kl. 09:32

Sæll Pétur ég kom ekki með útfærslu á því hvernig þessi gullforði yrði útsettur en umræða er af hinu góða Vegna þess að þetta kerfi sem við nú búum við er ekki að virka, ofurlaun umsjónarmanna ásamt áhættu sækni er fáránleg!

Minni á það þegar lífeyrissjóður bænda var með stjórnarmann sem fjárfesti í flugfélagi sem hét Emelard Air stóra upphæð en var svo í þeirri stöðu að eiga það á hættu að fjárhæðin tapaðist því setti hann tíu sinnum meiri fjárhæð í flugfélagið og tapaði öllu! En þessi sami einstaklingur fékk ekki einu sinni reisupassann því að það er ekki til siðs hjá okkur að refsa mönnum fyrir að tapa fé eða stela því þegar um stórar upphæðir er að ræða!